All posts by anarxikoikefalonias

Τετάρτη Ματωμένη Τετάρτη

Κεφαλονιά ώρα τουριστική… ενώ στο κέντρο της Αθήνας το κάθε λεπτό βάφεται με αίμα. 11/05/2011 ημέρα γενικής απεργίας και το φιλολαϊκό προφίλ του κύριου Παπουτσή του ήρωα του πολυτεχνείου καταρρέει στα πιο βρώμικα νερά του Κουτάβου. Το ΜΠΑΤΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο αιματηρό.

Ένα χρόνο μετά το θάνατο των τριών εργαζομένων της Μαρφίν, το κράτος διαλέγει να επαναφέρει τα θανατερά γεγονότα στις μνήμες μας με ζωντανή αναπαράσταση. Οι αιμοσταγείς δολοφόνοι, τα ‘όργανα της τάξης’, έλαμψαν δια της βίας και του υπερβάλλοντα ζήλου τους. Πήραν εντολή να σκοτώσουν και έκαναν σωστά τη ‘δουλειά τους’. Οι πληρωμένοι δολοφόνοι, οι μπράβοι της δημοκρατίας, επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με υπέρτατο μένος και τους έστειλαν στο νοσοκομείο με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Κάποιος κόσμος προσπαθώντας να σωθεί από τα αιμοβόρα αρπακτικά ποδοπατήθηκε και κάποιοι την ‘γλύτωσαν’ με εγκαύματα και μικροτραυματισμούς.

Όμως αυτά τα γουρούνια, αυτοί οι κατάπτυστοι της κοινωνίας, οι άχρηστοι χαραμοφάηδες, δεν είναι ικανοί να κλείσουν τα στοματά μας με τα γκλοπ. Όσο και αν ενισχυθούν με την συμμορία των ‘αγανακτισμένων πολιτών’ δε μπορούν να σταματήσουν το πάθος μας για ελευθερία, δε θα μας αποτρέψουν να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, δε θα εκτρέψουν την αλληλεγγύη μας για τους μετανάστες. Όσο και αν γαυγίζουν τα μαύρα σκυλιά της λύσσας, σε εμάς μοιάζουν με βουβό κινηματογράφο κακής ποιότητας. Και όσο για την υποτιθέμενη τιμωρία της διαθεσιμότητας, αυτά είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου. Ποτέ το κράτος δεν τα έβαλε με την ασπίδα του, απλά κάποιους (βλ. Κορκονέα) τους θυσίασε και τους χρησιμοποίησε για να κερδίσει τις εντυπώσεις ως κράτος «δικαίου» και να τουμπάρει την κοινή γνώμη υπέρ του.

Εμείς είμαστε λύκοι και δεν τρομάζουμε από κανενός είδους φοβέρα και κανενός είδους καταστολή. Πεισμώνουμε περισσότερο και ενισχύουμε την αλληλεγγύη μας για όλους όσους εξεγείρονται και αντιστέκονται στην καθημερινή τους ζωή.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΝΗ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝΕ ΣΚΑΤΑ

ΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝΕ ΑΠΟ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

ΔΕ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ – ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Κεφαλονιάς

Δράσεις με τρικάκια σε Ληξούρι και Αργοστόλι

Δράσεις με τρικάκια ενάντια στα Ιχθυοτροφεία του υπουργού ΠΟ.Τ. Γερουλάνου και στα σχέδια για ξεπούλημα του φυσικού  πλούτου της Κεφαλονιάς σε επενδυτές.

 

25η Μαρτίου: Βαστάτε Τούρκοι τ’αλογα, έρχεται ο Γερουλάνος

Κείμενο που κυκλοφόρησε από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Κεφαλονιάς με τη βοήθεια συντρόφων/ισσων στο Αργοστόλι και στο Ληξούρι.

 

25 Μαρτίου : Βαστάτε Τούρκοι τ’αλογα, έρχεται ο Γερουλάνος
25η Μαρτίου, μια ακόμη επέτειος εθνικής πλάνης. Το χορό του Ζαλόγγου επιβλέπει αυτή τη φορά ο  επίτιμος ληστής ανάμεσα στους υπόλοιπους κοτζαμπάσηδες, Π. Γερουλάνος . Και είναι άξια επίτιμος, αφού το όνομα του φιγουράρει τον τελευταίο καιρό στις λίστες των σκανδαλωδώς ευνοημένων από τις  αυθαιρεσίες των πολιτικών παρατάξεων. Συγκεκριμένα, οι ρυπαρές μπίζνες της οικογένειας Γερουλάνου, παρακάμπτοντας τους  περιβαλλοντικούς κανόνες   και τα θεσπισμένα πιόνια ελέγχου, συνεχίζονται απτόητες υπερασπίζοντας επάξια το ρόλο του ως υπουργός ‘Πολιτισμού’ και ‘Τουρισμού’.
Αναλυτικότερα, το 2004 κάτοικοι και σωματεία της Κεφαλονιάς προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας( ΣτΕ) εναντίον της απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (ΓΓΠΙΝ) σχετικά με τη λειτουργία της εταιρείας ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΑΕ.  Μετά τη δικαίωση των κατοίκων για το κλείσιμο των ιχθυοτροφείων, η απόφαση αγνοήθηκε και ακολούθησε μια σειρά προσφυγών και αποφάσεων που αψηφίστηκαν  για να δώσει την τελική λύση η υπουργός περιβάλλοντος και πράσινης ανάπτυξης Τ. Μπιρμπίλη. Η τελευταία, με διάταξή της στο νόμο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – η οποία αν και απορρίφθηκε από το ΣτΕ-  δίνει τη δυνατότητα  στις παράνομες εταιρίες να λειτουργήσουν για έναν ακόμη χρόνο.    Αυτό  σε συνδυασμό με τη δικαστική απόφαση που εκκρεμεί λόγω συνεχών αναβολών δίνει παράταση ζωής στην εταιρεία μέχρι να επινοήσουν κάποιο νέο νόμο που να κατοχυρώνει πλήρως τη λειτουργία τους (βλ. φαστ τρακ), και αποδεικνύει πόσο εξαρτημένες και κατευθυνόμενες είναι η νομοθετική και η δικαστική εξουσία.
Ανεξάρτητα τόσο από τους ενάγοντες και τα πιθανά συμφέροντα τους, όσο και για τους νόμους που θεσπίζονται, καταργούνται ή τροποποιούνται κατά τα πολιτικά συμφέροντα, εμείς καταδεικνύουμε την υπόθεση Γερουλάνου  ως μια καλοστημένη επιχείρηση, η οποία στο όνομα του κέρδους και με τις ευλογίες της υπ. Περιβάλλοντος, συμβάλλει στην καταστροφή του περιβάλλοντος, τον κατακερματισμό της φύσης και τη μονομερή ωφέλεια των φυσικών πόρων από τους μεγαλοαστούς.
Κάθε φορά που εμφανίζεται ο κάθε λαοπλάνος Γερουλάνος ως το μακρύ χέρι της εξουσίας, εξαγοράζει συνειδήσεις, αποσιώπηση και συναίνεση  εις βάρος της φύσης και κατ’ επέκταση εις βάρος μας. Αυτή η βάρβαρη επέλαση υποτιμά τη νοημοσύνη του κόσμου αφού βαφτίζει τις μολυσμένες τσιπούρες βιολογικές με τις ευλογίες της κάθε δήθεν οικολογικής επιχείρησης τύπου Greenpeace που τις  αναγνωρίζει και τις διαφημίζει ως ποιοτικά ελεγμένες.
Μέσα σ ΄ αυτό έρχεται και η απαξίωση της περιβαλλοντικής προστασίας από το ίδιο το κράτος, αφού αφήνει τους βιολογικούς καθαρισμούς να υπολειτουργούν με αποτέλεσμα τα λύματα να καταλήγουν ωμά στο νερό. Τα υδάτινα ρεύματα μεταφέρουν τη ρύπανση από τις ιχθυοκαλλιέργειες αναμιγνύοντας τη με τα λύματα  του Ληξουρίου, και κατ’ επέκταση ο κόλπος του Αργοστολίου γίνεται ένας απέραντος βάλτος. Οπότε όχι μόνο δε μπορούμε να μιλάμε για βιολογική τσιπούρα, αλλά ούτε κατά διάνοια κατάλληλη για βρώση.
Μέσα σ’αυτό το παραλήρημα για ανάπτυξη ο Γερουλάνος υπόσχεται και τουριστική άνθηση μιλώντας για επενδύσεις. Αποκωδικοποιώντας τις υποσχέσεις, αυτό σημαίνει άμεσο ξεπούλημα με όρους φαστ τρακ (πχ. Αίνος, Μύρτος, Τραπεζάκι, Καταβόθρες, Μακρής Γιαλός). Την 25 Μάρτη προσκαλείται μαζί με τους υπόλοιπους επίσημους της διαφθοράς, σαν αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και σαν ευεργέτης να μας επιβεβαιώσει ότι η ιστορία κάνει κύκλους και ότι παραμένουμε κατεχόμενη ζώνη με χειρότερους όρους από τα χρόνια του τούρκικου ζυγού.
Έτσι περνάμε στην επικαιρότητα που η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους  επιβάλλει σαν μονόδρομο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που παρεμπιπτόντως καταδίκαζε μέχρι ένα χρόνο πριν σύσσωμο το πολιτικό στερέωμα. Φυσικά δεν μας ξαφνιάζει το γεγονός, αφού εδώ και καιρό παρακολουθούμε ένα συνεχές κόψιμο και ράψιμο των νόμων με πατρόν στα μέτρα τους.

Και σεις θα παρελάσετε μπροστά τους ;

 

ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΆΜΜΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Κεφαλονιάς

Μερικές σκέψεις για την οικονομική κρίση και τις επιδράσεις της στην Κεφαλονιά

Τους τελευταίους μήνες,  βιώνουμε  τη βιαιότερη επίθεση των αφεντικών από τη μεταπολίτευση και μετά. Μέρα με τη μέρα βουλιάζουμε σε ένα μεσαίωνα κοινωνικό, εργασιακό, οικονομικό, μέρα με τη μέρα το ταξικό ρήγμα μεγαλώνει. Σαν το κινέζικο βασανιστήριο της σταγόνας, ανακοινώνονται συνεχώς καινούριες μέθοδοι επιδρομής και καταλήστευσης του εισοδήματος εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων, επιθέσεις στις θέσεις εργασίας και στα εργασιακά δικαιώματα, περικοπές στα κοινωνικά αγαθά της υγείας και της παιδείας. Μόνο που δεν έχουμε να κάνουμε με σταγόνες αλλά με παλιρροιακά κύματα που ισοπεδώνουν ότι έχει κατακτηθεί ως τώρα με πολυετείς αγώνες. Την παλίρροια που έφερε η σοσιαλιστική βαρβαρότητα του ΠΑΣΟΚ με τους αυτοαποκαλούμενους γιατρούς του ΔΝΤ και  την επονομαζόμενη μεταρρυθμιστική  αναδιάρθρωση που πειραματίζεται με τα όρια συρρίκνωσης της αξιοπρέπειας και  του βιοτικού μας επιπέδου.

Όπως είναι αναμενόμενο, τέτοιου είδους επιθέσεις πρέπει να βρουν και το κατάλληλο έδαφος για να είναι στο μέγιστο βαθμό γόνιμες για τα αφεντικά. Έτσι, από την ενορχήστρωση δε θα μπορούσαν να λείπουν τα ΜΜΕ που λειτουργούν ως κύριοι εκφραστές του ληστρικού συστήματος. Τα ΜΜΕ, ως χειραγωγοί των εκμεταλλευόμενων,  εξαπατούν συνειδήσεις, καλλιεργούν κλίμα συναίνεσης μέσω της δημιουργίας ενοχικών συνδρόμων τύπου «όλοι μαζί  τα φάγαμε αλλά είναι αναγκαίο κακό, ας πεινάσουμε τώρα για ένα καλύτερο αύριο». Στρεψόδικοι και υποκριτές καθώς είναι, από τη μια προσπαθούν μέσω της ανάδειξης της οικονομικής επιτήρησης ως ζήτημα εθνικής κυριαρχίας να στρώσουν κλίμα εθνικής ενότητας ενώ από την άλλη σπέρνουν τη διχόνοια στην κοινωνία  βάζοντας τους εργαζομένους να σφάζονται μεταξύ τους αλληλοκατηγορούμενοι. Γνωστή και πάγια τακτική χειραγώγησης, το διαίρει και βασίλευε. Παράλληλα, ενώ μιλούν για τη βαρβαρότητα των νέων μέτρων τα επιβεβαιώνουν ως αναγκαία. Και ενώ η δικαιοσύνη εθελοτυφλεί στα σκάνδαλα και στη λεηλασία του δημόσιου χρήματος, φροντίζει να εξαντλεί τον ποινικό κώδικα σε κατηγορητήρια διαδηλωτών και κοινωνικών αγωνιστών, διασφαλίζοντας έτσι την κοινωνική ειρήνη.
Μέσα σ’ ένα διαρκές κλίμα ανασφάλειας αυτό που βασιλεύει είναι ο φόβος, πάντα με κύριο υποβολέα τα ΜΜΕ. Φόβος για το άμεσο μέλλον, φόβος να συμπαρασταθούμε στον απολυμένο συνάδελφο, φόβος να απεργήσουμε  μη χάσουμε τη δουλειά μας, φόβος μη διαμαρτυρηθούμε και χάσουμε τα λίγα ψίχουλα που μας έχουν απομείνει. Μ’ αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε σταθερά στην εξατομίκευση και την απομόνωση. Κλείνουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας για να οχυρωθούμε στο άτομο μας, στο αίσθημα βεβαιότητας «εγώ θα τη βολέψω».
Και ας έρθουμε στα δικά μας. Η οικονομία της Κεφαλονιάς βασίζεται κυρίως, στη γεωργία-κτηνοτροφία, τον τουρισμό και γενικά την παροχή υπηρεσιών. Όλα όμως πλέον παραπαίουν με ιλιγγιώδη ρυθμό και η ντόπια κοινωνία φαντάζει έρμαιο αιωρούμενων απειλών αφού αρνείται να ενημερωθεί και να αυτοκαθορίσει τις ανάγκες και τις δυνατότητές της.

Δείκτης της γενικευμένης ανεργίας είναι οι καφετέριες που σε καιρό οικονομικής κρίσης σφύζουν από κόσμο. Οι τελευταίες ενισχύονται βεβαίως και από τους φοιτητές των ΤΕΙ Αργοστολίου και Ληξουρίου που αποτελούν και σημαντική πηγή εσόδων, μιας που οι ντόπιοι φροντίζουν να τους πίνουν το αίμα με αποτέλεσμα τα ενοίκια στο Αργοστόλι να είναι το ίδιο ακριβά με αυτά του Λονδίνου.

Όσον αφορά τη γεωργία και την κτηνοτροφία, η ντόπια παραγωγή τείνει να εξαλειφτεί ή να εξαρτάται από μεταλλαγμένους σπόρους ή να βασίζεται αποκλειστικά σε χρηματοδοτήσεις από το κράτος.  Μάλιστα  δεν είναι λίγοι αυτοί που εγκατέλειψαν τη γη για να στραφούν στην τουριστική επιχειρηματικότητα, αφήνοντας τον πρωτογενή τομέα να μαραζώνει.

Η κατασκευαστική αγορά έχει παγώσει καθώς  η ανασφάλεια αποτρέπει  ανοίγματα οικονομικά και ντόπιες επενδύσεις στο νησί. Έτσι, με δέος αναμένουμε το καλοκαίρι και το βαθμό εισροής  τουρισμού για να μπει ρευστό στην αγορά μπας και μπαλώσουν κάνα μερεμέτι και βγει μεροκάματο.

Οι τουρίστες όμως, αυτές οι κινητές μονάδες εκμετάλλευσης μέχρι το μεδούλι, φέτος το καλοκαίρι θα έρθουν αντιμέτωποι με τους εκβιασμούς των αεροπορικών εταιριών που  αφήνουν σα φήμη να αιωρείται επιβολή καπέλου στην τιμή του εισιτηρίου για τις πτήσεις τσάρτερ, για το ενδεχόμενο αύξησης της τιμής των καυσίμων από την ημέρα της αγοράς του εισιτηρίου ως την ημέρα πτήσης.  Όλο αυτό μαζί με  τις τεράστιες μειώσεις στα συμβόλαια  μίσθωσης ξενοδοχείων, οι ντόπιοι επιχειρηματίες θα δουν τα κέρδη τους να μειώνονται με αποτέλεσμα να κάνουν απολύσεις ή εκβιαστικές συμφωνίες-κάτεργο «για να σωθεί η επιχείρηση».

Από την άλλη βέβαια δεν κάνει και τόσο εντύπωση στους ντόπιους η καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων αφού η Κεφαλονιά έχει την τύχη να μπει προετοιμασμένη μέσα στο Κολοσσαίο της κρίσης.  Εδώ και χρόνια όλοι ξέρουν πολύ καλά ότι όσοι δουλέψουν εποχιακοί στα ξενοδοχεία της Σκάλας ή της Λάσσης, τα αιμοσταγή αφεντικά θα πετσοκόψουν μισθούς, ωράρια, δικαιώματα, ένσημα και σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος θα εξαγοράσουν με εκβιασμό ή δωροδοκία.
Ουραγός στην κρίση είναι επίσης η αλόγιστη σπατάλη κονδυλίων. Υποτιθέμενα έργα υποδομής που δεν τελειώνουν ποτέ ή μένουν σκοπίμως ατελείωτα. Τρανταχτά παραδείγματα είναι ο βιολογικός καθαρισμός Ελειού-Πρόννων και οι κεντρικοί δρόμοι Πόρος- Σκάλα και Πόρος- Αργοστόλι. Το πρωί τους φτιάχνουν το βράδυ τους γκρεμίζουν, με αποτέλεσμα  με την πρώτη βροχή να ανοίγουν τεράστιοι κρατήρες που κοστίζουν τη ζωή πολλών ανθρώπων αλλά σε αντίθεση με το Γιοφύρι της Άρτας  ακόμα δεν λένε να εξαγνίσουν τις τσέπες των αιώνιων-μαστόρων. Ή μήπως να μιλήσουμε για το παλιό κονδύλι ασφαλτόστρωσης του Αίνου που όλος τυχαίως υλοποιείται πρόσφατα; Σε συνδυασμό με τις πυρκαγιές, όπως αυτές στα Σιμωτάτα, που εδώ και χρόνια οι γνωστοί άγνωστοι συγχωριανοί φροντίζουν να μετατρέπουν τον εθνικό δρυμό σε χωράφι – φιλέτο και σε καιρό συστημικής κρίσης το φάντασμα του φαστ-τρακ καραουλεύει και οι μεγαλοεπενδυτές τρίβουν τα χέρια τους.
Όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, πρωταγωνιστές στο θέατρο του παραλόγου και στην Κεφαλονιά παραμένουν η κακή διαχείριση και η ανήλεη διαφθορά από την ντόπια πολιτική ελίτ. Τη σκυτάλη παίρνει επάξια η αδιαφορία για τα κοινά, την υγεία, την παιδεία και τον πολιτισμό, οι ανταγωνιστικές συμπεριφορές και ο ωφελιμισμός  που αναπτύσσονται στο εξατομικευμένο «τι θα βγάλω εγώ » και η γενικότερη αποχαύνωση και ο ωχαδερφισμός του κόσμου που πιστεύουν πως όλα συμβαίνουν στην αρένα Αθήνα και οι μάχες στο δρόμο είναι το θέαμα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων.

Στην Κεφαλονιά αυτό το παζάρι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας έχει αρχίσει χρόνια και οι ταξικές διαφορές πλέον έγιναν βαθύτερες και αγεφύρωτες. Σε μια κατάσταση όπου το ταξικό ρήγμα μεγαλώνει, μεγαλώνει και η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε την ταξική μας θέση για να μπορέσουμε να βρεθούμε κοντά με τον υπόλοιπο κόσμο, να ζυμωθούμε και να αγωνιστούμε συλλογικά. Για μας ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, αφού δε λειτουργεί ανθρωποκεντρικά, αλλά με γνώμονα το κέρδος του κεφαλαίου. Το “καλό της οικονομίας” που διατυμπανίζουν στα δελτία ειδήσεων δεν αναφέρεται πουθενά αλλού παρά στις τσέπες των μεγαλοαφεντικών.  Είναι καιρός να  κατανοήσουμε ότι η κρίση έχει σκοπό να μας απομονώσει για να είμαστε ανίσχυροι γιατί το μόνο που φοβούνται είναι η συνειδητοποίηση της δύναμης μας όταν συσπειρωθούμε εναντίον τους.

Για αυτό πλέον τα προτάγματα μας δεν είναι ουτοπίες

Αντίσταση
στα νέα μέτρα, στον κατακερματισμό των εργασιακών μας δικαιωμάτων , στη  λεηλασία της φύσης και των φυσικών πόρων, στην εξατομίκευση και  τη ρουφιανιά, στους εθνικούς σωτήρες και στους ειδικούς, στα κόμματα και στις λογικές νεποτισμού.

Αυτοοργάνωση

στις κοινότητες, στα χωριά  και τις γειτονιές με διαδικασίες αντιιεραρχικές, στους  χώρους εργασίας

με οριζόντια σωματεία βάσης χωρίς διαμεσολάβηση εργατοπατέρων-αφεντικών -κράτους,

κατάληψη των μέσων παραγωγής,  αξιοποίηση της γης , παιδεία βασισμένη στην αυτομόρφωση, υγεία προσβάσιμη σε όλους.

Αλληλεγγύη
σε όσους μάχονται και σε όσους αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την

κρατική καταστολή

ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΚΑΡΟΥΜΕ!


Πρωτοβουλία Αναρχικών Κεφαλονιάς

Το κείμενο υπάρχει και σε μορφή .PDF για όποιον/α θέλει να το κατεβάσει εδώ:

Οικονομική Κρίση Κεφαλονιά.pdf

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΒΕΡΕΤΟΣ – ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

«Και τη στιγμή που η δομή, η ύπαρξη της εξουσίας των εκμεταλλευτών στηρίζεται καθαρά πάνω στη βία δεν αναγνωρίζουν σε μας ούτε τη στοιχειώδη αυτοάμυνα. Θέλουν να μας επιβάλουν έναν τρόπο ύπαρξης που αν τον δεχτούμε πιστεύω ότι δεν θα έχουμε κανένα δικαίωμα να λεγόμαστε άνθρωποι. Στη συνέχεια, όποιος αμφισβητεί αυτό το καλούπι κινδυνεύει να βρεθεί στη φυλακή. Χειρότερο πάντως από τη γυμνή βία της εξουσίας είναι η προπαγάνδα της, η ψυχολογική βία, αυτή που θέλει να σε πείσει εσένα τον ίδιο ότι είσαι κατηγορούμενος».
Παναγιώτης Λιβερέτος

 

Στις 29 Γενάρη του 1977, στο λιμάνι του Ρίο ντε Τζανέιρο, το πλήρωμα του φορτηγού πλοίου M/V AEOLIAN WIND κήρυξε το πλοίο κοινωνική περιουσία των εργαζομένων. Οι ναυτικοί που συμμετέχουν στην εξέγερση παίρνουν τον έλεγχο του πλοίου, αρνούνται την εξουσία του πλοιάρχου και των αρχών, αναλαμβάνουν την διαχείριση της τροφοδοσίας τους και αρχίζουν να αυτοοργανώνονται. Κατεβάζουν την ελληνική σημαία που, ποδοπατημένη και κουρελιασμένη περιέρχεται στα χέρια του πλοιάρχου και στις 31 Γενάρη υψώνουν πανό με το οποίο μετονομάζουν το πλοίο σε M/V ΟΥΛΡΙΚΕ ΜΑΪΝΧΟΦ.

Τα περισσότερα μέλη του πληρώματος που πήραν μέρος στην κατάληψη ναυτολογήθηκαν στον Πειραιά. Το πλοίο, παρά το ότι είχε τα κύρια χαρακτηριστικά του “σκυλοπνίχτη”, πήρε το ο.κ. του λιμεναρχείου Πειραιά και απέπλευσε με μόνη φροντίδα το να λειτουργήσουν οι μηχανές του.

Όμως οι συνθήκες διαβίωσης σ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού (Πειραιάς-Ταραγκόνα-Λάγος-Σάντος-Ρίο ντε Τζανέιρο) μέχρι τη Βραζιλία διατηρήθηκαν στο επίπεδο της εξαθλίωσης, ξεκινώντας από τις τροφές και φτάνοντας στο νερό και την καθαριότητα.

Η εξέγερση του πληρώματος αντιμετωπίστηκε με τη βίαιη επίθεση της στρατιωτικής αστυνομίας της Βραζιλιανής χούντας ενάντια στους εξεγερμένους. Μία επίθεση που πραγματοποιήθηκε μετά από την άδεια που δόθηκε από το κράτος της Ελλάδας μέσω του προξένου Ευστρατίου Δούκα. Για μια ολόκληρη νύχτα τα επίλεκτα σώματα βίας του Βραζιλιανού κράτους επιτίθενται στους εξεγερμένους. Οι εξεγερμένοι ναυτικοί αιχμαλωτίζονται την 1η Φλεβάρη 1977 και οδηγούνται στα κρατητήρια της Federal Police όπου για έξη ολόκληρες μέρες ανακρίνονται και βασανίζονται από τα κρατικά κτήνη.

Στις 7 Φλεβάρη οι κρατούμενοι αρχίζουν απεργία πείνας.

Παρά τους πολλαπλούς εκβιασμούς και απειλές σε βάρος των κρατουμένων ο πρόξενος αναγκάζεται να υποχωρήσει αποδεχόμενος να τους στείλει στην Ελλάδα. Τότε μόνο (στις 10 Φλεβάρη 1977) οι αιχμάλωτοι διακόπτουν την απεργία πείνας.

Από τις 11 Φλεβάρη ο β’ μηχανικός Παναγιώτης Λιβερέτος δυσπιστώντας απέναντι στις προθέσεις των αρχών, προετοιμάζει σχέδιο για την απόδραση του προς την κατεύθυνση των απελευθερωμένων περιοχών της Βραζιλίας, προς τους μπαντονέρος.

Αλλά, στις 12 Φλεβάρη, οι συλληφθέντες της εξέγερσης, οδηγούνται στο αεροδρόμιο για να αναχωρήσουν στην Ελλάδα.

Ο Λιβερέτος μετά από τις στάσεις στη Μαδρίτη και τη Γενεύη παραμένει μία νύκτα στην πόλη και από κεί πηγαίνει στην Γερμανία. Αργότερα επιστρέφει στην Ελλάδα.

Η εξέγερση στο Aeolian Wind αποτελεί συστατικό του συνολικότερου κοινωνικού αγώνα.

Οι 14 ναυτικοί οι οποίοι συμμετείχαν στην εξέγερση παραπέμφθηκαν σε δίκη.


Ο Παναγιώτης Λιβερέτος, η παρουσία και η συμμετοχή του οποίου σημάδεψε αυτήν την εξέγερση, γεννήθηκε το 1947 στην Κεφαλονιά από μια φτωχή οικογένεια. Φοιτά στην Σχολή Εμπορικού Ναυτικού στην Κεφαλονιά και οργανώνεται στη «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη».

Στο στρατό αρνείται να συμμετάσχει στην πατριωτική παρέλαση της 21ης και γι’ αυτό το λόγο καταδικάζεται σε τρίμηνη φυλάκιση. Κλείνεται στις φυλακές του Επταπυργίου Θεσσαλονίκης.

Έρχεται σε επαφή με τις αναρχικές απόψεις και πρακτικές τον Ιούλιο του 1976, μέσω της «Επιτροπής για την απελευθέρωση του γερμανού αγωνιστή Ρόλφ Πόλε».

Μια ομάδα μελών της επιτροπής αυτής, συγκροτημένη πάνω στη βάση μιας κατ’ εξοχήν νομικίστικης υπεράσπισης και κατα συνέπεια τρομοκρατημένη μπροστά στις δραστηριότητες που αναπτύσσονταν (διαδηλώσεις, κλείσιμο της οδού Πατησίων, επίθεση στους φασίστες στα Εξάρχεια, σύγκρουση με τα ΜΑΤ), υπέσκαψε με πλήρη συνείδηση την ίδια την ύπαρξη της Επιτροπής. Με μια σειρά αθέμιτων και ανεπίτρεπτων ενεργειών που κορυφώθηκαν με την αυθαίρετη συνέντευξη τύπου, όπου εν ονόματι της και ενάντια σ’ όλες τις αποφάσεις «καταδικάζεται» η πρακτική του Ρόλφ Πόλε, επήλθε η αυτοδιάλυση της Επιτροπής.

Ο Παναγιώτης Λιβερέτος, θα συνεχίσει να συμμετάσχει στις πενιχρές πλέον δραστηριότητες της «Ομάδας για την απελευθέρωση του γερμανού αγωνιστή Ρόλφ Πόλε», η οποία οργανώνει την τελευταία συγκέντρωση στα Προπύλαια.

Ο Λιβερέτος, πριν μπαρκάρει στο Aeolian Wind επεδίωκε την έκδοση μιας αναρχικής ναυτεργατικής εφημερίδας.

Έχοντας επιστρέψει πλέον στην Ελλάδα (Φλεβάρης του 1977), συμμετέχει στις δύο οργανωτικές συναντήσεις των «ομάδων αναρχικών εργαζομένων» για την «Πρωτομαγιά Ενάντια στη Μισθωτή Εργασία» και στα επεισόδια με στόχο την εκτροπή της «Πρώτης Εθνικής Ενωτικής πρωτομαγιάς».

Σχετικά με τα γεγονότα το «Βήμα» έγραψε στις 3 Μαΐου 1977:

«Τα επεισόδια τα δημιούργησε μια εκατοντάδα αναρχικών, που κατηγορούσαν τα κόμματα, και ειδικά την αριστερά, σαν… εκμεταλλευτές του λαού – για να μην επαναλάβουμε εδώ τη χυδαία λέξη που χρησιμοποιούσαν στις προκηρύξεις τους. (Σημ. ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ: Η ακριβής διατύπωση ήταν κόμματα νταβάδες της εργατιάς»). Η κυβέρνηση δια του κ. υπουργού Εργασίας και με τη σύμφωνη γνώμη του κ. υπουργού δημοσίας Τάξεως, μίλησε για «εξτρεμιστές της αριστεράς» κάνοντας μάλιστα αναφορά σε συγκεκριμένες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, μαοϊκών αποχρώσεων. Αλλά, στην πραγματικότητα, τα μέλη των οργανώσεων αυτών, ήταν εκείνα που πριν από την αστυνομία, (υπογράμμιση του «Βήματος») πριν ακόμη εμφανισθούν στο χώρο των επεισοδίων τα ειδικά σώματα για τη διάλυση των, επετέθησαν (υπογράμμιση του «Βήματος») κατά των αναρχικών και τους απώθησαν από το χώρο του πολυτεχνείου».

Στις 4 Μαΐου 1977, σε συνέντευξη του στην «Καθημερινή» ο Χρ. Μπίστης, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΕΚΚΕ ομολογεί απροκάλυπτα ότι: « (Οι αναρχικοί) υποχώρησαν στη Στουρνάρα. Εκεί προσπάθησαν να στήσουν οδοφράγματα και να κάψουν ιδιωτικά αυτοκίνητα. Τους επιτεθήκαμε και εμποδίσαμε την πραγματοποίηση των σχεδίων τους. Θέλω να τονίσω, ότι, όλες οι ενέργειες των «αναρχικών» ήταν άσκοπες και αδικαιολόγητες. Στις 1 και 30 το μεσημέρι σταμάτησαν όλα και διαλυθήκαμε ήσυχα».

Στις 8 Μαΐου 1977, στη δίκη για τα γεγονότα της Πρωτομαγιάς, ο σκηνοθέτης Θ.Μαραγκός με εντολή της ηγεσίας της Μαρξιστικής Λενινιστικής οργάνωσης ΕΚΚΕ, καταθέτει ότι είναι αποφασισμένος να συμβάλει στην αποκάλυψη της ταυτότητας και στη σύλληψη των προβοκατόρων, προσφέροντας στη δικαιοσύνη το φίλμ που κινηματογράφησε όπου «φαίνεται καθαρά (με ακάλυπτο πρόσωπο) κάποιος «αναρχικός», που πετά εναντίον του Μπλοκ του ΕΚΚΕ στο Πολυτεχνείο, μια βόμβα Μολότωφ και οι αστυνομικοί που τον βλέπουν αδρανούν» («Νέα», 9 Μαΐου 1977).

Το πρόσωπο, για το οποίο γίνεται η αναφορά αυτή, δεν είναι άλλος από τον Παναγιώτη Λιβερέτο.

Οι απανταχού Μαρξιστές και οι κάθε λογής κομμουνιστές, δεν χάνουν ευκαιρία να εκδηλώνουν το μίσος τους απέναντι στους αγωνιζόμενους ανθρώπους, εκτοξεύοντας λασπολογίες και καταφεύγοντας σε χαφιεδολογίες. Στρέφονται μάλιστα με ιδιαίτερη μανία εναντίον εκείνων των ανθρώπων, που τους έχουν γνωρίσει πολύ καλά «από κοντά», «από τα μέσα» κι «από τα έξω».

Ο Παναγιώτης Λιβερέτος, ήταν ένας από αυτούς που ήξερε πολύ καλά αυτούς τους άσπονδους εχθρούς της Ελευθερίας και τους πολέμησε χωρίς δισταγμό.

Δεν είναι τυχαίο πώς το κράτος δίστασε πρωτόδικα να επιβάλει ποινές στους εξεγερμένους του Aeolian Wind που παραπέμφθηκαν σε δίκη με την κατηγορία της στάσης. Στη συνέχεια μετά από έφεση του υπουργού Ναυτιλίας Παπαδόγγονα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς καταδικάζονται σε στέρηση του ναυτικού τους φυλλαδίου από 12 έως 30 μήνες. Φυσικά, στο Λιβερέτο επιβάλλεται η μεγαλύτερη ποινή (30μήνες στέρηση).

Ό,τι δε μπόρεσε να πετύχει με άμεσο τρόπο το κράτος, ήρθαν τα συνήθη υποστυλώματα του να διεκπεραιώσουν.

Στις 10 Μαΐου 1977 γίνεται η δίκη με κατηγορούμενο τον Λιβερέτο για ξυλοδαρμό του Μαρξιστή δικηγόρου των εφοπλιστών Παναγιώτη Βρεττού. Ο ξυλοδαρμός έγινε στις 21 Μάρτη 1977 μετά την έξοδο του Βρεττού από το δικαστήριο.

Σ’ αυτή τη δίκη είναι παρόντα έξι μέλη του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, ο δε αντιπρόεδρος Κυρ. Ρεσβάνης, που είχε ορισθεί από το Δ.Σ. σαν υπερασπιστής του Βρεττού, διάβασε απόφαση του Δ.Σ., με την οποία ζητούσε την «παραδειγματική τιμωρία του Παν. Λιβερέτου». Ας σημειωθεί πως το Δ.Σ. του Δικηγορικού αυτού Συλλόγου αποτελούνταν στην πλειοψηφία του από μέλη του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού.

Καταδικάζεται σε δύο χρόνια φυλακή «δι’ απρόκλητον και εν ψυχρώ επίθεσιν» και οδηγείται στις φυλακές Κορυδαλλού. Στη διάρκεια της φυλάκισης του, κάνει 15 μέρες απεργία πείνας. Στο Εφετείο που γίνεται στις 29 Ιουλίου 1977, ο Βρεττός έρχεται σε συμβιβασμό και ο Λιβερέτος αποφυλακίζεται από τον Κορυδαλλό.

Στις 22 Αυγούστου 1977, στις 4 το πρωί, ο Παναγιώτης Λιβερέτος αυτοπυρπολείται στην ταράτσα του σπιτιού του στο Μπραχάμι σε ηλικία 30 ετών.

Οι εχθροί της ελευθερίας, δεν τον άφησαν ήσυχο, ούτε και στο τάφο του. Προσπάθησαν, με διάφορα δημοσιεύματα να τον ταπεινώσουν. Όμως οι αγωνιστές της ελευθερίας, με την ανιδιοτέλεια που τους διακατέχει, αποδείχνουν πως είναι διατεθειμένοι να δώσουν την ζωή τους προκειμένου να διατηρήσουν τον αυτοσεβασμό τους.

Είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του αναρχικού Παναγιώτη Λιβερέτου, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε.

Να μην ξεχνάμε τον αγωνιστή, αλλά και τους κοινωνικούς αγώνες, στους οποίους η παρουσία του ήταν καταλυτική.

Αναδημοσίευση από “ΕΞΕΓΕΡΣΗ #10” (1997)

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Παναγιώτη Λιβερέτο μπορούν να βρεθούν στο έντυπο ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ #11-Παναγιώτης Λιβερέτος -Η  ζωή και ο θάνατος ενός Αναρχικού.

Διευκρίνηση από Π.ΑΝ.Κ: Ο Παναγιώτης Λιβερέτος σπούδασε στην Βαλλιάνειο Επαγγελματική Σχολή Ληξουρίου και όχι στην Σχολή Εμποροπλοιάρχων στο Αργοστόλι όπως λανθασμένα έγραψαν οι σύντροφοι της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ. Στην συνέχεια παρακολούθησε κάποια μαθήματα στην σχολή εμπορικού ναυτικού στο Αργοστόλι.

25/01/2011: Πανελλαδική Απεργία Πείνας Μεταναστών

Συνταγή επιτυχίας μιας Οικονομικής Κρίσης

Βάζουμε

1 φράχτη

1 ναζιστικό χαιρετισμό

Πασπαλίζουμε με αποδιοπομπαίους τράγους

Προσθέτουμε μερικούς πυροβολισμούς αγανακτισμένων πολιτών

Και όλα μαζί τα χυλώνουμε και κατόπιν τα φορμάρουμε σε

Φυλακές (πλωτές, στρατόπεδα συγκέντρωσης)

ή

Τηλεδικαστήρια

Και τα ψήνουμε σε θερμοκρασίες κόλασης

Μια συνταγή καθόλου ευκολοχώνευτη για τους ανθρώπους που τολμάνε σε πείσμα των καιρών να διεκδικούν ακόμα αξιοπρέπεια. Του λόγου το αληθές 300 μετανάστες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη άρχισαν απεργία πείνας διεκδικώντας άσυλο.

Με μόνη ασπίδα τα σώματα τους και θωρακισμένοι με θάρρος και πλήρη επίγνωση ότι τα αιτήματα τους είναι δίκαια έχουν προβεί για πρώτη φορά μαζικά, οργανωμένα και αποφασισμένα να αντιστρέψουν το κοινωνικό ανάθεμα που εδώ και χρόνια τους καταδυναστεύει και τους στερεί το δικαίωμα ακόμα και να υπάρχουν.

Εμείς από την Κεφαλονιά στέλνουμε και το δικό μας μήνυμα αλληλεγγύης για το δίκαιο αγώνα τους που είναι και δικός μας. Ελπίζουμε σε μια αίσια έκβαση της προσπάθειας τους και με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στην Κεφαλονιά και την Κέρκυρα ας είναι αυτή η τελευταία φορά που εμβολίζονται σαπιοκάραβα στο Ιόνιο, απελαύνονται ή περιθωριοποιούνται μετανάστες. Εδώ που η τοπική κοινωνία μαστίζεται από απαξίωση και ρατσισμό προς το αλλιώτικο και αλλόθρησκο (εκτός αν πρόκειται για βρετανικό και καθολικό) και φροντίζουν με γινάτι να διατηρούν ανοιχτή την ταξική ψαλίδα, εμείς δεν αναγνωρίζουμε κανέναν άνθρωπο ως λαθραίο και απαιτούμε

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Κεφαλονιάς

το κείμενο των απεργών πείνας:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1248397

το blog των απεργών πείνας:
http://hungerstrike300.espivblogs.net/